Η ................αποκατάσταση των προσφύγων

Των προσφύγων η διαβίωση βελτιώνεται - παρά τα στεγαστικά προβλήματα που επί δεκαετίες εξεκολουθούν να τους ταλαιπωρούν - με τη δημιουργία του συνοικισμού του Αγίου Ανδρέα. Ο συνοικισμός συστηματικά οικοδομείται από το 1927 -1928 και εκτείνεται κατ'αρχήν σ' εξηντατέσσερα οικοδομικά τετράγωνα. Σπίτι 21,30 m2 δινόταν με παραχωρητήριο του αρμόδιου Υπουργείου σε, μέχρι και, πενταμελή οικογένεια που δεν διέθετε ανάλογο κατάλυμα σ' άλλο προσφυγικό συνοικισμό. Για οικογένεια 6-7 μελών το Υπουργείο διέθετε 1/4 του σπιτιού (σε εμβαδόν βέβαια) επιπλέον. Κύρια υλικά των προκατασκευασμένων και εισαγόμενων από τη Γεμανία ομοιόμορφων προσφυγικών οικιών ήταν το ξύλο και ο αμίαντος. Για ηχητική μόνωση δεν είναι δυνατόν να γίνει λόγος.

Η οροφή των σπιτιών ήταν από πισσόχαρτο και τσίγκο, μέχρι το 1929. Τότε έρχεται στο Λαύριο ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος δεν παρέλειψε να επισκεφτεί το συνοικισμό και μέσα σε μια βδομάδα ικανοποιώντας σχετικό αίτημα έστειλε από τον Πειραια με καικια κεραμίδια για τις οροφές των σπιτιών των προσφύγων.

Βιβλιογραφία

Μικρασιάτες Πρόσφυγες στη Λαυρεωτική, Χάρης Μπαμπούνης, Βιβλιοθήκη της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής, αριθμ. 3, Λαύρειον 1986