Σας έφερα Αγιασμό από την
Παναγία του Βεφά…
«Στο Προσκύνημα αυτό πηγαίναμε σχεδόν κάθε μήνα. Πρωταρχικό,
όμως, έθιμο ήταν η πρώτη του Γενάρη.
Ξεκινούσαμε πριν χαράξει, πριν η τότε κινητή γέφυρα να ανοίξει, περνούσαμε και
παίρναμε τον Αγιασμό και Αγιάζαμε τα σπίτια μας, μια και λόγω των Θεοφανίων ο Γενάρης
είναι ο μόνος
μήνας που στους ναούς δεν τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός του μήνα. Μπαίνοντας στον ναό
οι προσκυνητές παίρνουν
πρώτα το μεταλλικό κλειδάκι με τον σταυρό στην κεφαλή. Το κλειδάκι αυτό
το παίρνουν μαζί τους και όταν
γίνει το τάμα τους, το φέρνουν ξανά πίσω μαζί με ό,τι έταξε ο καθένας», αναπολεί
η Κωνσταντινουπολίτισσα, κυρία Όλγα
Γρηγοριάδου.
Σύμφωνα με πληροφορίες που
αντλούμε από την ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απέναντι από τη Μονή
του Παντοκράτορα βρίσκεται η εκκλησία της Θεοτόκου και το αγίασμα που είναι γνωστό ως Βεφά. Στα
χρόνια τα βυζαντινά
η συνοικία ονομαζόταν «τα Σωφρακίου»,
άλλαξε, όμως, αργότερα κι έγινε
Βεφά Μεϊδάν από το όνομα ενός
ξακουστού Τούρκου ποιητή, του Seyh Eb ul Vefa. Κατά τα θρυλούμενα, στην
πλατεία του Βεφά είναι θαμμένος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος
αυτοκράτορας, σε τάφο «αφανή και άσημο», όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, και δίπλα του είναι ο τάφος του Αράπη που τον
σκότωσε. «Μ’ έφαγες», ανέκραξε ο Κωνσταντίνος κατά την παράδοση, κι έτσι
παρετυμολογείται η ονομασία: «Μεφά»,
«Βεφά».
Ο ναός που μετά την άλωση
κατεδαφίστηκε, έγινε περιβόλι. Το 1750 αγοράστηκε από κάποιον Ηπειρώτη, έναν
από τους χιλιάδες που άφηναν τα κακοτράχαλα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας και
γύρευαν την τύχη τους στην Πόλη. Η κόρη του, ωστόσο, είδε όνειρο πως στο
κτήμα υπήρχε αγίασμα και ήρθε
κι αυτή, για να πείσει τον πατέρα
της να το γυρέψει. Μετά από
ανασκαφές, το 1755, ανακαλύφθηκε
η υπόγεια στοά και η
δεξαμενή, καθώς και μια μαρμάρινη
εικόνα με χρονολογία 1080. Το αγίασμα, μετά το θάνατο του Ηπειρώτη και της
κόρης του, περιήλθε
στους κληρονόμους τους και από αυτούς σιγά σιγά
αγοράστηκε από τη Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Κωνσταντινουπόλεως, η οποία
έκανε πολλές επισκευές
και μεταρρυθμίσεις. Για να φθάσει κανείς στη δεξαμενή
του Αγιάσματος από την εκκλησία,
κατεβαίνει 12 σκαλοπάτια. Λέγεται πως
εκτός από τα διάφορα τάματα φυλάσσεται εκεί και η μαρμάρινη εικόνα, σπασμένη πια, μέσα σε θήκη
ορειχάλκινη. Το αγίασμα
που σώθηκε δυο
φορές από μεγάλες
πυρκαγιές που ξέσπασαν
στην περιοχή το 1896 και το 1918 καταστράφηκε τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955. Επισκευάστηκε, όμως, και λειτουργεί
μέχρι και σήμερα.
Κι εδώ, όπως και στις Βλαχέρνες, μαζί με τους χριστιανούς, κάθε
πρωτομηνιά, Τούρκοι άνδρες και γυναίκες περιμένουν υπομονετικά να πάρουν αγίασμα,
για να
ραντίσουν τα σπίτια και τα μαγαζιά
τους.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς δε, η ουρά που
σχηματίζεται φθάνει τα χίλια
μέτρα. Δεκάδες Μουσουλμάνοι, κυρίως, γυναίκες,
περιμένουν υπομονετικά να ανάψουν
το κεράκι τους, να προσευχηθούν, να ακουμπήσουν τον πόνο τους και να αιτηθούν στην Παναγία που ενώνει την πίστη όλων των ανθρώπων, όποιο
όνομα κι αν της δίνουν, Παναγία ή
Μεριάμ! Η Παναΐα, εξάλλου, όπως έλεγε
και η Λωξάντρα, δεν αφήνει ποτέ εκείνους
που την πιστεύουν. Είναι για τον άνθρωπο ο μεγάλος γιατρός, ο φίλος, ο
σύμβουλος!
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου